برای شروع حرفه بازیگری خیلی قدیمی چند ساله است؟

بسیاری از بازیگران مشتاق می خواهند بدانند که برای شروع حرفه بازیگری چند سال دیگر خیلی سن دارد. این یک سوال معمول است زیرا در بیشتر مشاغل همیشه خطی وجود دارد که نمی توانید در سن خاصی عبور کنید.

بگذارید کمی توضیح بدهم در مورد آنچه در زیر می آید: برای بازیگران محدودیت سنی وجود ندارد. هر کسی در هر سنی می تواند آموزش یا کار بازیگری را شروع کند. آنچه تغییر می کند رویکرد شما به هنرپیشگی و حرفه بازیگری است.

یکی از نامه های قدیمی نامه صندوق پستی با این موضوع که برای شروع کار بازیگری چه سالی خیلی قدیمی است ، من را وادار کرد که موضوع را گسترش دهم. من شخصاً معدود بازیگرانی را می شناسم که یا مدرک مدرسه نمایش خود را در اوایل دهه 50 دریافت کردند یا از اوایل دهه 60 شروع به شرکت در کلاس های بازیگری و جستجوی شغل بازیگری کردند.

برای شروع حرفه بازیگری خیلی قدیمی چند ساله است؟

ای کاش از 12 سالگی بازیگری را شروع می کردم. »این چیزی است که بسیاری از بازیگران مبارز بارها و بارها درباره آن فکر کرده اند. درست است که اگر قرار بود از 12 سالگی بازیگری را شروع کنیم ، احتمالاً در سن 22 سالگی بازیگران بهتری خواهیم بود. اما این لزوما به این معنی نیست که توانایی یادگیری شما دیگر از بین رفته است یا هیچ فرصتی برای بازیگران مسن وجود ندارد.

در واقع ، این برعکس است. به مطالعه ادامه دهید تا ببینید چرا.

نکته شگفت انگیز حرفه بازیگری این است که بسیار متنوع و غیرقابل پیش بینی است. شما می توانید در 20 سالگی حرفه بازیگری را شروع کنید و فقط در 50 سالگی به رسمیت شناخته شوید ، یا می توانید از 60 سالگی شروع کنید و در 3-5 سال یک بخش عمده موفقیت را بدست آورید (تمام وقت اتفاق می افتد!)

به راحتی نمی توان گفت که چه اتفاقی می تواند در کار حرفه ای فرد بیفتد در هر زمان ، که پاسخ این س “ال "چند سال برای شروع کار بازیگری خیلی بزرگ است" را آسان می کند: برای بازیگر شدن هرگز دیر نیست.

هنوز قانع نشده اید؟ بگذارید برای شما پرونده ای درست کنم

اول ، توجه داشته باشید که هیچ مجری فعال که کار را درک کند ، هرگز نخواهد گفت که شخصی برای بازیگر شدن خیلی پیر شده است. به راحتی منطقی نیست تنها افرادی که می توانند این "مشاوره" را بدهند کسانی هستند که از نحوه کار تجارت سرگرمی چیزی نمی دانند.

مطمئناً یک بازیگر جوان در اوایل 20 سالگی مزایایی دارد ، بدون شک در این مورد. اما معایبی نیز وجود دارد ، و بسیاری از آنها. و دقیقاً همین مسئله در مورد بازیگر مسن بودن که تازه شروع کار می کند صدق می کند - شروع حرفه بازیگری شما در 60 سالگی جوانب مثبت و منفی ای دارد.

منفی بودن یک بازیگر مسن در مقابل بازیگر جوان تر:

(احتمالاً) انرژی کمتری برای دویدن ، آزمایش کردن

(احتمالاً) بازار "بازیگران داغ" جایگاه ویژه شما نیست

کمتر تبدیل به یک فیلم هالیوود فوق العاده فوق العاده مگا می شود

شما نمی توانید از سن خود بهانه کمبود اعتبار استفاده کنید

جوانب مثبت بودن یک بازیگر مسن در مقابل بازیگر جوان:

تجربه زندگی: بزرگترین و ارزشمندترین مزیتی که یک بازیگر می تواند داشته باشد

خرد ، اطمینان و بلوغ: شما تصمیمات بهتر و دقیق تری خواهید گرفت

توانایی تمرکز روی اهداف خود به جای تعقیب چیزهای براق

رقابت کمتر: افراد کمتری در سن بالاتر این هدف را دنبال می کنند

مهارت هایی که یاد گرفته اید می توانید برای بازیگری اقدام کنید و رزومه خود را بپوشید

توانایی بازیگری طبیعی: هرچه پیرتر می شوید ، هرچه آرامش بیشتری داشته باشید ، بازیگری شما بهتر می شود

ثبات مالی: حتی اگر ثروتمند نباشید ، احتمالاً به حمایت والدین خود وابسته نیستید

با توجه به همه موارد بالا ، پیشرفت شغلی بازیگری سریعتر است

[tweetthis remove_twitter_handles = "true" remove_hidden_hashtags = "true"] "بازیگری س ofال جذب شخصیت افراد دیگر و افزودن برخی از تجربیات شخصی شماست." پل نیومن [/ tweetthis]

شما باید در این مورد هوشمند باشید

دهه 50 ، 60 و بالاتر زمان جالبی برای شروع بازیگری است. اگرچه به طور کلی ممکن است نقش های کمتری برای چنین سنی وجود داشته باشد ، اما مسئله جالب این است که در حالی که شما دهه 60 زندگی خود را شروع می کنید ، سایر بازیگران در این زمان از زندگی خود صنعت را ترک می کنند (یا مدتها قبل از آن را ترک کرده اند).

Balance در اینجا جادو می کند. این بدان معناست که قطعاً رقابت کمتری نسبت به بازیگران گروه سنی 20 تا 30 سال برای شما وجود خواهد داشت. به طور قابل توجهی کمتر است.

با این اوصاف ، اگر کسی تمایل به شروع بازیگری در سنین بالاتر دارد ، یادگیری نحوه کار در این صنعت و آنچه قرار است با آن روبرو شوید بسیار حیاتی است.

من نکات بسیار ضعیفی را برای بازیگران پرتاب آنلاین دیده ام. مردم دوست دارند حرفه بازیگری را عاشقانه کنند ، و می گویند شما نمی توانید حرفه خود را برنامه ریزی کنید و فقط باید به دنبال اشتیاق بروید ، این کار را فقط به خاطر عشق به آن انجام دهید و جنبه تجاری آن را فراموش کنید. این یک توصیه وحشتناک است.

اگر می خواهید موفق شوید و به طور مداوم پیشرفت کنید ، نقش های بزرگتر و بهتری پیدا کنید و شاید از مهارت های بازیگری خود درآمد بیشتری کسب کنید ، این یک توصیه وحشتناک است. اگر این هدف شما نیست و شما فقط می خواهید برای سرگرمی این کار را انجام دهید ، پس می توانید - به یک تئاتر محلی بپیوندید و عصرها وقتی وقت آزاد دارید این کار را انجام دهید. آن را حرفه خود نکنید.

اگر می خواهید به یک بازیگر فعال تبدیل شوید که با انجام نمایش های صحنه ای یا کار در فیلم های سینمایی یا تلویزیونی صورتحساب ها را پرداخت می کند ، پس شما به یک برنامه نیاز دارید و باید بدانید کجا می روید.

بگذارید از شما چیزی بپرسم. بگویید شما در یک شهر بزرگ شهری تازه وارد هستید [نمایش تجاری] ، و شما باید برای رسیدن به پرواز به یک شهر دیگر [بازیگر کارگر شدن] به فرودگاه بروید. آیا سوار ماشین می شوید و شروع به رانندگی می کنید [بازیگری را شروع می کنید] بدون اینکه حتی بدانید فرودگاه کجاست؟ آیا می خواهید ساعت ها / روزها [ماه ها / سال ها] در شهر دور شوید و امیدوار باشید که فرودگاه را پیدا کنید؟ یا می خواهید آن اطلاعات را جستجو کرده و از آنها بخواهید تا بتوانید راهی مشخص برای نحوه رسیدن به مقصد خود داشته باشید؟

بزرگتر بودن (هر چیزی که از 30 سال گذشته باشد) به این معنی است که دیگر هیچ وقت برای "کاوش در احساسات" وجود ندارد. عشق به هنرپیشه بازیگری به این معنا نیست که شما نمی توانید هوشمندانه و حساب شده درباره کار آن تصمیم بگیرید.

شما باید یک چیز را درک کنید. روند بازیگری (بخش هنری واقعی آن) تنها کسری از کاری است که پس از شروع باید انجام دهید. بیشتر آن به جنبه تجاری بازیگری متمرکز خواهد شد: تحقیق ، خواندن ، استماع ، برقراری ارتباط ، شبکه سازی ، بازاریابی از خود و غیره. همه اینها برای بدست آوردن شغل و لذت بردن از روند کار است.